34. ජාතිකත්වය අනාථ කිරිම

ඇඳිරි නීතිය අස්සේ මා ආරම්භ කළ කෙටි සටහන් මාලාව දැන් ලිපි 34ක් වෙලා නොදැනිම. මේ ලිපි පෙළින් මේ සමූහයේ ඉන්න බොහෝ දෙනෙක් වැඩක් ගත්ත බවත් පේනවා. ඒ ගැන පොඩි සතුටක් නැතුවාම නොවේ. මේ සටහනින් කතාකරන්නේ මෙතෙක් කතා නොකළ දෙයක් ගැන. හිත පාරවන දෙයක් ගැන. මේ කියවන අයෙකුට මෙය එච්චර ප්‍රිය දෙයක් නොවෙන්නත් පුලුවන්. ලිපි ඔස්සේ මා දැනහඳුනාගත් අයෙකුට දෙන්නෙකුට මා පිළිබඳ ඇතිකරගත් ප්‍රතිරූපය බිදවැටෙන්නත් පුළුවන්. මේ ලිපිපෙළට අදාළව මෙවැනි ලිපියක් ලියන්න මා මීට පෙර කිසිසේ්ත්ම හිතලා තිබුනේ නැහැ. නමුත් පසු ගිය දින කීපයේ සමාජ මාධ්‍යය තුළ වගේම ‘ශ්‍රී ලංකා පුරාවිද්‍යාව’ සමූහය තුළ තිබූ ඵලකිරීම් කිපයක් අරභයා සාමාජිකයින් අතර ඇති වූ නොරිස්සුම් සහගත අදහස් උදහස් දැක්වීම් නිසාම මෙවැන්නක් ලිවීම උචිතයි කියන අදහස ඇතිවුනා. මේ ලිපිය අවසන් වනතෙක් කියවලා ඉවරවෙලා, ඊට පස්සේ කීර්තිප්‍රශංසා බැනඅඬගැසීම් ඕන දෙයක් කරන්න. ඒ ඕන ප්‍රතිචාරයකට මුහුණ දෙන්න මම සුදානම්. මේ රටේ මිනිස්සුන්ට වැඩ කරනවා නම් කිසිම යහපත් දෙයක් බලාපොරොත්තු වෙන්න එපා කියල අනගාරික ධර්මපාලතුමා කිවුවේ මීට අවුරුදු ගානකට කලිං.

මම කතාකරන්න යන්නේ ජාතිකත්වය නැත්නම් ‘සිංහල බෞද්ධත්වය’, ‘සිංහලත්වය’, ‘ශ්‍රී ලාංකික’ ‘හෙළ’ ආදි කුමන විදිහකට හෝ හදන හෝ හදන්න උත්සාහ දරන අපේ අනන්‍යතාව ගැන. අද සමහරු සිංහලයා උඩරට – පහතරට කියල බෙදනවා. ඒ මදිවට ‘කුලය’ කියන සාධකයත් ඉස්මතු කරන්න පටන් අරන්. වෙනත් පැත්තකින් තව ‘දේශප්‍රෙමියෝ’ පිරිසක් මරක්කලයා විතරක් නෙවෙයි, සිංහලයා ඇතුළේම ඉන්න කතෝලිකයයි, ක්‍රිස්තියානිකාරයයි භේද කරනවා. මොකද දන් නෑ, දැන් දෙමළ අමතක වෙලා. අනිවාර්යයෙන්ම ‘ත්‍රස්තවාදය’ හා ‘බෙදුම්වාදි මත’ පරාජය කළ යුතුයි. හැබැයි දෙමළාට දෙමළ වීම නිසාම ගහනවා නම් අපි ඒකට එකඟ නැහැ. වර්ගවාදි අදහසුයි පරාජය කළ යුත්තේ. ඒ අස්සේ තවත් දෙයක්. කිසිම සාධකයක් නැති ‘පරාජිත රාවණා’ කෙනෙක් අල්ලගෙන ‘ශූද්ධ ලේ ධාතුවක්’ හොයන්න සිංහලයන් අතරක් බෙදිල්ලක්. තනිකරම නිත්‍ය, සුඛ හා ආත්මවාදි දැක්මක් මේ. දැන් මේ ඉන්න හෙළ යක්ඛයින් කාටද විරුද්ධ. විනාශ කරන්න හඳන විරුද්ධවාදියා කවු ද? මොළේ තියෙන්නේ ටිකක් හිතල බලන්න. මුහුණු පොතේ කුණුහරුප කියන්නේ කාට විරුද්ධව ද? මේ බෙදිල්ලේ කූටප්‍රාප්තිය දැන් ඇවිල්ල. ඒ බුදුහාමුදුරුවෝ හා නෛර්යානික බුදුදහම පදනම් කරගෙන කරන බෙදිල්ලක්. මේ අයට දැන් ‘බුදුහාමුදුරුවෝ’ නෙමෙයි ඉන්නේ ‘බුදුන්’. ශ්‍රද්ධාව කොහි ගිහිං ද? බුදුහාමුදුරුවෝ ලංකාවේ වැඩහිටිය නම් කරන්න තියෙන්නේ ඒ දහම පදනම් කරගෙන පතන බෝධියකින් නිවන් දකින්න උත්සාහ කරන එක. නැතිව වෛරී සහගත විදිහට, ආදානග්‍රාහි විදිහට අනෙක් පිරිසට ඒ මතය කාන්දු කරන්න උත්සාහ කරන එක නෙමෙයි. අවුරුදු 17-20 දරුවෝ අතිපූජ්‍ය බලංගොඩ ආනන්ද මෛත්‍රේය නායක හිමිපාණන් වහන්සේ ‘බුද්ධචරිතය විකෘති කළා’ කියන තැනට, අතිපූජ්‍ය රේරුකාණේ චන්දවිමල නායක හිමිපාණන් වහන්සේ ‘බුදු දහම විකෘති කළා’ කියන තැනට දැන් මේ ව්‍යාපෘති සාර්ථත වෙලා. එතෙන්ට වැඩේ ගියානම් ඉසිවර දැක්මකින් යුතු සෙනරත් පරණවිතාන, ජාතියේ හෘදසාක්‍ෂිය වන මහාවංසය ගැන කවර කතාද? දුටුගැමුණු රජතුමා වගේ කීප දෙනෙකුට තාම පහර ගහන් නැති එකත් පුදුමයි. මම දන්න බුදුදහම අනුව නම් මේ උපාසකඋපාසිකාවන්ට මේ කපේ නම් දුකින් මිදෙන්න වෙන් නෑ. උපාදානය එච්චරකට බලවත්.

කිසිම ප්‍රශ්නයක් හෝ වාදයක් නැහැ මේ රටේ සංස්කෘතිය, ශිෂ්ටාචාරය බිහි කළේ ‘සිංහල බෞද්ධයෝ’. ඒ බව කියන්න, පිළිගන්න කිසිකෙනෙක් පසුබට වෙන්න ඕන නැහැ, බිය වෙන්න ඕනත් නැහැ. ඒ බව කියන්න සිංහල බෞද්ධ හැදියාව මත පයගහල ඒ විශිෂ්ටාර්ථ මුදුන් පැමිණවීමට කටයුතු කළ අය වෙන්න ඕන. අඩුම තරමින් පංසිල් රකින කෙනෙක්වත් වෙන්න ඕන. කොන්ඩෙ වැවුව කියන්නේ සුදුසුකමක් නෙමෙයි. අඩුම තරමින් පංසිල්වත් නොරැක, රට – ජාතිය – ආගම රැකගන්න කරන කතා වලට කියන්න තියෙන්නේ ‘කටේ නරිවාදන් රෙද්ද පල්ලෙන් පෙරෙනවා’ කියන එක විතරයි.

අපේ රට ඉතිහාසයේ බොහෝම ජනප්‍රිය වුනේ පෙර අපර දෙ දිගම යා කළ සංධිස්ථානයක් විදිහට. සිතියමක් අරන් බැලුවොත් මේ මුහුදු මාවතේ අපේ පිහිටීම පැහැදිලි වෙනවා. ඈත පෙරදිග ඉදල අපරදිග සම්බන්ධ කළ නාභිය අපේ රට. හැම කාලෙම අපේ රටට පෙර අපර දෙ දිගම මිනිස්සු ආව ගියා. මේ රට හරයා අනෙක් පැත්තට ගියා. ටික දවසක් නැත්නම් සම්පූර්ණ කාලෙම අපේ රටේ නතර වුනා. අශ්ව වෙළෙඳාමේ ආව අයත් අල්ලගත්ත රටක් මේක. දුටුගැමුණු වගේ මානව සංහතියේම පහළ වූ ශ්‍රේෂ්ඨ දාර්ශනික පාලකයෝ බිහිකළ රටක්. මිනිස්සුන්ට විතරක් නෙවෙයි සතුන්ට පවා මෛත්‍රීය කළ බුද්ධදාස වගේ පාලකයෝ බිහිවුණු රටක්. බුද්ධඝෝෂ හාමුදුරුවෝ උසස් අධ්‍යාපනයට ආවෙත් මේ රටට. අරියදේව හිමිපාණන් වගේ මහායානිකයින්ගේ මහාවාදියෝ බිහිවුනේ අපේ රටෙන්. මේ රට පුදුම විදිහිට ශ්‍රේෂ්ඨ රටක්. ඒ ශ්‍රේෂ්ඨ බව එන්නේ මානව හිතවාදයත් එක්ක. බොරු දේශවාසල්‍යය නැතිව බුද්ධිමත්ව කටයුතු කළ මිනිස්සු එක්ක. 2009 අපි ඉවර කරපු යුද්ධය ශ්‍රේෂඨ වෙන්නේ ත්‍රස්තවාදියෝ සම්පූර්ණයෙන්ම ඉවර කළ නිසාම නෙවෙයි. ඒ ඇතුළේ තිබුණු මානව දයාවත් නිසා.

කවුරු හරි කියනව නම්, මේ රටෙන් ‘මහාවිහාර ථෙරවාද බුදුදහමට හිමි තැන නැතිකරල දාන්න ඕන’ කියල, ‘හැදියාව ගොඩනැඟු සිංහලයින් මුළුගන්වන්න ඕන’ කියල ඒක මේ රටේ තියෙන අසාධාරණම කතාවක්. අනිත් අතට මේ රටේම කොටසක් වෙලා ඉන්න කතෝලිකයින්, ක්‍රිස්තියානුවන්, දෙමළුන් නැත්නම් මරක්කලයින් සමූල ඝාතනය කරන්න කියන ඒකත් ඊට දෙවැනි නෑ. බි්‍රිගේඩියර් සුරේෂ් සලේගේ සේවය අත්හිටවන්න ඕනද සිංහල නෙවෙයි කියල. මැල්කම් රංජිත් කාඩිනල් හිමිපාණන් වහන්සේ මේ රටින් පිටමං කරන්න ඕන ද? අපි මේ කතාකරන ඉතිහාසය පුරාවිද්‍යාව තුළින් රටේ උත්කෘෂ්ඨ බව හෙළිකළ ආර්.එල්. බ්‍රෝහියර්, සි.ඩබ්ලියු. නිකලස්ගේ අදහස් කුණු කූඩෙට දාන්නද? නැත්නම් බුද්ධඝොෂ හාමුදුරුවෝ, ආතර් සී. ක්ලාර්ක්, ජෝර්ජ් කීට් වගේ අය ලංකාවේ මිනිස්සු නෙවෙයි කියන්න ද? එතකොට මර්සිලින් ජයකොඩි පියතුමා, නැත්නම් මොහිදින් බෙග් ගැන ගන්න තීරණය මොකක් ද? ‘හෙළයෝ’ කියන අය කියවන ටිබැට් ජාතික ඇස්. මහින්ද හාමුදුරුවන්ගේ කවි. මොන දේ කරන්නත් කලිං මේ සිංහලයෝ බෞද්ධයෝ බෙදිල. ලෝක ජනගහනයෙන් සියයට 7ක් විතර බෞද්ධ ලෝකයේ සහයවත් අපිට ගන්න පුළුවන් ද?

මම අනුමාණෙට හිතනවා ලෝකයේ හොඳම නැත්නම් විචිත්‍රම ජාන සංචිතය තියෙන්නේ යුදෙවුවොන්ට. ඒ වගේ ලංකාවේ අපේ ජාන සංචිතයත් පුදුම විදිහට සංකීර්ණයි කියලමයි මට හිතෙන්නේ. පුදුමාකර විවිධාකර දක්‍ෂතා තියෙන අය අපි අතර ඉන්නේ. ඒකයි ලොකෙටම කරන්න බැරි වැඩ, හිතාගන්න බැරි වැඩ අපිට කරන්න පුළුවන් වෙලා තියෙන්නේ. ජපානේ, චීනේ, ඉරානේ, ස්පාඥයේ, ඉතියෝපියාවේ, කියුබාවේ මිනිස්සු ගත්තොත් ගොඩාක් විට එකම වගේ. අපේ නෑදෑයින්ම සියක් විතර අරගගෙන එක පෙළකට තියෙල ඔහුන්නේ සමානතා බැලුවොත් අපේ ලේවල තියෙන ශූද්ධ බව දැනගන්න වෙන පරීක්‍ෂණ ඕන නෑ. ඒ සිය ඇතුළේ හැම හැඩයේම, හැම පාටේම මිනිස්සු ඉන්නවා කියන එක මට හොඳටම විශ්වාසයි. ඉතිං අපි ගාව ශුද්ධ ලේ ධාතුවක් තියේ ද? මේක හොඳටම මිශ්‍රණයක්. එකයි මෙච්චර විචිත්‍ර. අමිශ්‍ර වුනත් වැඩක් ද කරන්නේ මිශ්‍ර වැඩනම්. බ්‍රාහ්මණයා ද වසලයා ද කියන එක තීරණය කරන්න ඕන උපතින් නෙවෙයි, කරන වැඩවලින්. වඩා වැදගත් වෙන්නේ සංස්කෘතිය. ඒ සංස්කෘතියේ හර පද්ධතිය අනුව ජීවත් වීම. ලංකාවේ සිංහල බෞද්ධ සංස්කෘතිය ඇතුළේ ඉන්න හැම දෙනාම, කතෝලික, මරක්කල, බෞද්ධ, හින්දු මොන ආගම ඇදහුවත් මේ රටේ දරුවෝ.

අපිට අවශ්‍ය මේ රටේ ජාතිකත්වය නැංවීම සඳහා පොදු වැඩපිළිවෙලක්. පොදු අනන්‍යතාව තුළ කේවල අනන්‍යතා රකින වැඩපිළිවෙලක්. විවිධ හේතු හදල මිනිසුන් බෙදා වෙන්කරන වැඩ නෙවෙයි. පොදු සාධක තුළින් මිනිසුන් එක් කරන වැඩ. ඒ හදන ජාතියට ඕන නමක් දාගන්න පුලුවන්. හැබැයි ප්‍රධාන සංරචකය වෙන්න ඕන ශිෂ්ටාචාරය ගොඩනඟපු සිංහල බෞද්ධත්වය. අනෙක් අය මේ මෑතක් වන තෙක් කළා වගේ ඒ තුළ තම අනන්‍යතා පවත්වා ගැනීමයි කළ යුත්තේ. ඒ හැර ප්‍රධාන ධාරාවට අභියෝග කිරීම නෙවෙයි. යමෙක් පොදු සුභසාධනයට නීතියට අභියෝග කරනවා නම් එය වැලැක්වීම නීති පද්ධතියේ වැඩක්. කොරොනා සිරුර අදාහණය කරනවා වගේ.

ශුද්ධ ජාතියක්, ශූද්ධ වූ ලේ ධාතුවක් හොයන්නේ මේ රටට ආදරේ අය නෙවෙයි. ඒක බුදු දහමෙවත් මහාවංසයේවත් සම්ප්‍රදාය නෙවෙයි. එහෙම හොයන අයට අවශය මේ රටේ අසමඟිය වපුරල යටි අරමුණු, සැඟවුණු අවශ්‍යතා සම්පූර්ණ කරගන්න. ඒකට අපේම කියන පිරිසක් සැදිපැහැදි ඉන්නවා. මේ දේ තේරුම් ගන්න බැරි මෝඩකමට, නැත්නම් කපටිකමට. යටිපෙළක් අවබෝධ කරගන්න බැරිවුනත් ඒ බව පිළිගන්න අකමැති බබාලාත් ඉන්නවා.

අද මේ අලුත් ප්‍රවනතා ගෙනත් ගොඩනඟන්න යන්නේ දුටුගැමුණු රජතුමා පැතූ ලෝකය නම් නෙමෙයි. අනගාරික ධර්මපාල තුමා පැතූ ලෝකයත් නෙමෙයි. අපේ රටේ බහුතර පිරිසකට ඕන රටත් නෙවෙයි. එහෙනම් කාට ඕන ලෝකය ද? පිළිතුර අනුව ජාතියේ අනාගතය තීරණය වෙයි. කළ යුත්තේ කුමක් ද තීරණය කළ යුත්තේ අපිමයි.

‍මේ සමඟ ඇති සිතියම ගත්තේ https://www.nextbigfuture.com වෙබ් අඩවියෙන්.

චන්දිම අඹන්වල

2020.04.20 / 00.35 AM